depre-m-sif

      Ben ruhsal çöküntüleri es geçen en azından bunu zaaf olarak gören bir insan olarak bunca yıl her debelenişimi zar zor da olsa yalnız başıma aşmış bir insanım yada bana öyle geldi bilmiyorum tutunduğum farklı şeyler oldu elbet, yalnız derken yapayalnız değil elbet! Dünya tarihinde o derin boşluktan hiç destek görmeden kurtulmanın yolunu kimsenin bulamadığını düşünüyorum, diye de koca bir laf atıyorum ortaya... Çoğunluğunu müzik müzisyenler oluşturur dostlarımın bi sürü insanım var konuşmadık yüzyüze belki evet ne olmuş ben onlar kadar ruhuma yaklaşanı görmedim hem de etkilemeye falan çabalamıyorlar karşıma geçip çaktırmadan. Ne diyordum bi yandan müzik dinliyorum ve boğazım ağrıyor hasta olup yatma lüksüm bile yok esir gibi oldum hayatımın içinde:(  -patti dinliyordum koşmak gerek cidden bu şarkıyı dinlerken içimden atlılar geçti doludizgin- neyse işte bu aralar rüzgar esse  fırtına olarak geçiyor içimden ürküyorum kendimden, vesveseye düşmemem gerek biliyorum ama kontrol manyaklığımı bırakalı epey dağıldım ve toparlanma aşamamda ne kadar az zarar görmeye çalışsam da kendimi markette alışverişte görüyorum ve ne oluyor irem yine diyorum. Depresif dursam da çoğunlukla o hal hep düşünme halinde olan beynimin tasarıları arasında kaybolmamdan kaynaklı olduğunu söylemem gerek doğrusu ama bu sıra farklı öyle değilim işte nasılım tam da kestiremiyorum ama yazıyorsam o kadar da değil diyorum şimdilik.