Yeni bir şey değil anlatacağım ilk kez duymuyorsunuz tamam belki çok da önemli bir şey bile değil ne mi mevzu dolmuşta otobüste metroda her hangi bir toplu(!) taşıma aracında etrafınızda dikkat çekici bir tip olmuştur elbet şöyle dik dik bakıp süzülen bir tip… Dün dolmuşta yanıma biri oturdu takım elbiseli bakımlı gözlüklü iş adamı modelinde biri bunu 4-5 saniyelik bakışımda gördüm elbet her ne kadar önyargılı değilim desem de bende de var tabi bu tiplere karşı sevmiyorum takım elbiseyi hem de hiç… Neyse ben paspal bir tip garip garip bakılan ; parmaksız eldivenlerinden rengârenk ve yarısı boyalı ojeli tırnakları gözüken, dolmuştayken bile hala kafasında beresi zira üşümek ayıp değil , kırmızı kar çizmeleriyle yerinde zor duran ayaklarını bastıran, kulaklıklarına gömülmüş bir hatunum bende bi göz baktım dudak büzdüm elemana sonra ne mi oldu ufukta uyuyan dinozor gözüktü ve yanımdaki elemanla göz göze geldik bir an ‘bu kim’ dedi bana ve ekledi ‘diğerlerini biliyorum da’ ben direk savunma moduna geçip o kadar mı açık sesi pardon yaa ve rashit dedim sustum. Hafif mahçup elbet önyargının verdiği haldi bendeki, aklıma on saatlik otobüs yolculuklarım ve yanıma suratsız biri otursun diye ettiğim dualar geldi bi sefer bi hatundan dokuz saat kaçabilmiş son bir saatte kilitlenmiş ve hatta demirlibahçeye yakın bir yerde ayrılmıştık nerdeyse eve gelecekti ne sıkıntılı bir geceydi sevmiyorum kardeşim kulaklık taktıysam veya kitap okuyorsam neden anlamıyorsunuz kelimeyle yaklaşma mı yazayım. Neyse ben konuşmadım elemanla bir daha görsem tanımayacam sonuçta birde benim hep acelem var faydasız dialoglardan kaçıyorum elimden geldiğince neden bozuluyorlar anlamıyorum insan tanımadığı sevmediği bir insana kırılır mı camdan mısınız iyi günlerle aldığım gönül yeter mi bilemiyorum yetmezse de üzgünüm tanımam ki görsem de af dilesem:)
