Yazarak kurtulmam gerekiyor sanki rüyalarımdan şimdi … belli belirsiz bir tedirginlik var bakışlarımda, kabus görmedim aslında kabus gördüğüm zamanlarda olurum böyle gündüz karabasan görmüş gibiyim şimdi… içimden sessiz bir çığlık yükseliyor, küçük bir kızım karanlıkta yalnızım korkuyorum yine onlar çöreklenmiş zihnime beynime baskı yapıyorlar kalbim hızla çarpıyor, yerinde olmayan her şey için bi çığlık kopuyor içimden. En son ne zaman olmuştu hatırlamıyorum bu halimi uzak geliyor şimdi o an, ne yapıyordun kurtulmak için düşün irem… kara kitabı okumayı bitirdiğim gece geliyor aklıma, ne uzun bir geceydi sabaha varmayan, kimsenin bi türlü uyanmak bilmediği bi sabah güneşli bir Pazar günü şuan olduğum gibi panik bi halde aynalara baka kalmıştım gerçeği sanki ayna söyleyecekti bana, ağzımın içinde sürekli aynı cümleyi sayıklayan bir dil...
