Yıl 2001, yaz aylarından biri hava olabildiğince sıcak ama ter yok çünkü ankaradayız varsa bile yapış yapış değiliz, orda geçirdiğim üç yaz da böyleydi şimdi bıraktığım gibi mi Ankara bilemiyorum 40 santigrat derecede bile ter yok. Okuldan çıkmışız, sıhhıyeden beytepe kampusüne giden otobüse binmişiz köprü üstünden, eski köprünün altına gidiyoruz:) ben heyecan duyabiliyorken hala bişiyler hissedebilirken… Meşhur anfilerinden birindeyiz beytepenin sanırım yıldız anfiydi, saymaya başlasam altmışı yakalayamayacağım bi kalabalık kafalar bi dünya, solist ve elemanlar dahil tabi buna… ben bu şarkı dışında tümüne eşlik etmişim grubun sıkı bir takipçisi olarak, şarkı başladı bu hangisiydi yaw şarkı ilerliyor ben hala bakıyorum ki nirvana şarkılarına bile eşlik etmişim nasıl bilemem diyorum nakaratı ben hariç herkes söylüyor… ‘’son pişmanlık neye yarar’’ anımsar gibi oluyorum sonra sonra...
Konser izlenimlerim;
Alen; deli bateri çalmakta
Ari; mümkünse şarkı söylemesin sadece bass çalsın:)
Batuhan; sen insan mısın o nasıl bi güzellik :)
Kaan; gözlerinin altındaki kocaman torbalardan gözleri görünmeyerek, elinde votka şişesiyle girdi sahneye… biz şulemle en ön sıradayız sahne yüksekte bizden nerdeyse elemanın bel hizasındayız manzarayı hatırlamak dahi istemiyorum şimdi bikaç şarkı boşa gitmişti neyse şarkı söylerken kendinden geçiyor ve de geçirtiyor bu ayrı tabi
