sarman kitap klübümüzün son kitabı kendisi... ilk altmış sayfayı zorla evet zorlamayla okudum, geri kalan 135 sayfayı bi çırpıda bir gecede yani dün gece okudum. beni ölesiye sarstı bu kitap, bunun neden olduğunu tam kestiremiyorum şimdi düşününce büyülenmiş gibiyim, sabah üçe kadar okudum maskesini kendine yukio diyen adamın ağzından... yazara tutuldum, debelenişine vuruldum sanırım. hastalıklı bir çocukluğa doğmuş bir erkeğin oluşumunu kendini tanımlayışını ve tamamlayaşını izledim kitabı okurken... biz 15 bayandan oluşan bir topluluğuz ve sanırım benim gibi diğerleri de eşcinsel bir erkeğin ağzından bu kadar çıplak bir anlatıma hayret etmişlerdir, sarsıcı olan da buydu... gece uyuduğum dört buçuk saatte de ara ara uyanıp ağzımın içinde debelenen dilimde yukionun sözleri vardı. Onun kelimeleri mi benim sayıklamalarım mıydı bilmiyorum aslında...
