Büyükçe bir ormanın ortasında gizlenmiş toprak bir tenis kortu büyüklüğünde açık bir alan, alanın sol kanadında havada asılı duran bir nesne, nesneye ateş etmeye hazırlanan parmaklar ve bir göz durduğum yerden gördüğüm. Ben o küçük nesne ve silah eşkenarından bir üçgen oluşturuyoruz üstten bakıldığında -her zaman bir seyirci vardır bu seferki benim bedenim-

Ve ateş ediyor  parmaklar, birkaç saniye havada asılı kalıyor kurşun şimdi düşünme vakti… Ben ve silahı tutan zihin düşünüyoruz, algı yavaşlıyor bende, zaman akıyor ve isabet ediyor hızla kurşun nesneye önden ufak bir delik açıyor sarsılıyor nesne arkadan hızla parçalayarak çıkıyor kurşun. Birkaç dakika kalıyoruz öylece usulca silahını kılıfına koyuyor parmaklarından kan damlayan göz ve ardına bakmadan hızla uzaklaşıyor güvensiz alandan…

Kulağımda tek seslik bir haykırış kalıyor, içimde yankılanan ateş sesine dair