http://www.deezer.com/album/1214980
birkaç gün ewel sıkıntılı bir rüyadan gerçek değil irem sakin diyerek kurtuldum.
bu sabah da yine rüyamı hatırlamaya çalışarak uyandım. sonra yine uykunun kollarına. yine ankara...
kaansız hayatım onu rüyalarıma almamakta ısrarcıyım hala...
bu sefer başka bir ev 5. evime de kavuştum. kocaman bir oda ferah kalabalık bir aile eviymiş. biri içinde bulunduğum diğeri komşu iki bina birbirine bakan ve genişçe bir koridorla ayrılan. iki bina ve hatta camdan kafamı uzattığımda uzunca bir koridor görüyorum bu evler ucuca eklenmiş gibi. çocuklar oynuyor gizli bir geçitten çıkıyorlar ''harika'' diyorum seslice ''tam olması gereken gibi'' . bir araba girecek kadar genişçe ama araba yasak. çocuklar koşturup duruyor. huzurluyum mutlu değil. 4 gün geçiyor yanımdaki kankammış ama sureti o değil kızıl kıvırcık ama kankamın ruhuna ve sesine sahip. uyanınca rüyamı anlatıyorum gece konuştuk ya ondandır diyor şimdi.
insanların sevdiğim huyları birleştirip bir tam insan yapasım mı var ne. bir dostun dediği gibi heybeme attığım biriktirdiğim insancıklarım. tam böyle demese de buna yakın bir şeydi insanlardan aşırdığım güzellikleri sakladığım bir heybem varmış kırılgan boynumda. belki sırf bu yüzden dayanabiliyordur olan bitene...
tren yoluyla yolculuk yaptığım bir ankara yolculuğu da başka bir rüya en karman çorman olanından. kocaman yer altı garı civarında saatlerce dolanıp ve en klasiğinden geç kalınan yolculuklar.
absürd bir şekilde uçak iniş pisti bi önceki evimin kapısı. yazmayayım bu kadarını dedirtecek kadar manasız geldi. ve aklıma rüya oluşumunu nefis anlatan michel gondry den başucu filmimin nefis sahnesi gelir http://vimeo.com/27353491
