...

       Şimdi gidiyorum, bir zaman sonra -bu süreyi tam olarak kestiremiyorum şuan- gene geleceğim elbet hep gelirim ben dönerim hep ama başka bir iremle beraber dönerim... Bir önceki iremi  hızla unutmuş biri olarak hem de, bunu nasıl yaptığımı keşfedebilmiş değilim aslında nehir gibi akıp geçiyor içimden tüm bildiklerim, hislerim siliniyor başka biri gelip oturuyor bedenime. Yıllar içinde alıştığım bir durum aslında, bir önceki basamaktan işime yarayanları seçip dolduruyorum heybeme, posalar kalıyor  geride birkaç rıht aşağıda, ben birkaç basamak çıkıyorum arada iki tane birkaç basamak -yeterli mesafe- oluyor. Bu sefer hoplayarak değil, dalgın durgun ama huzurlu... Şimdi bana en iyi yalınayak yürümek gelir , kulağımda müziğim deniz kıyısında dingin huzurlu...