...

    Zihnim değil onda sorun yok sis dağıldı, parmaklarım mühürlü sanki... Sanki harflerimi biraraya getiren, manaya yakın duran cümlelerimi evirip çeviren meydana çıkaran parmaklarımdı. Onlar da sanki mevcudunun üstüne bi kat çıkılmış gibi -kaçak bu kat- her zamankinden daha iriler zaten pek zarif değillerdi, hiç olmadılar. Bu kilo alma işini yakında kontrol altına almazsan iri kemikli üstüne etli bi hatun olacam bundan korkmaktayım.
    Kalbine mühür vurulmuş insanlardan değilim şükür ki, yalnız sesim kısıldı sanki ve karabasan da değil içinde olduğum an, uyansam da bikaç saat agresif bir halde bakınsam dünyaya... Sesim kısıldı evet kelimelerimi biriktiriyorum manaya varsınlar diye. Kapıyı vurup içeri girsinler ben geldim herkes nerde? desinler ya da boşverelim bu gereksiz nezaketi, hiç kimseye duyrulmadan bahçe demirinden sarmaşıklı pencereye tırmanıp içeriyi bi kolaçan etsinler bunu yapan benim bedenim de olabilir ama inme işini nolur aynı güzergahtan yapmamı beklemeyin çıkarım inemem:) Varmak istedikleri noktayı yakalamam gerek harflerimin kayboluyorum yoksa içinde...