sinemada üç küçük hatun, yani biz...
perdede hoş bir öykü güzel işlenmişinden
yüzüne baktıkça gülümsediğin insanlar vardır ya o gülmese bile yanakların yay şeklini alır ona bakarken gayrı ihtiyari öyle bi hatun başrolde...
beden güzelliğinden öte bişey marion cotillard. jeux d'enfantsı izledim ve hatuna bayıldım, ilk görüşte sevdiğim nadir insanlardan.
küçük beyaz yalanların senaristi ve yönetmeni aynı zamanda hatunun eşi olan g.canet -cotillardın jeux d'enfantstaki rol arkadaşı da olur kendisi-
film öyle çok çarpıcı değil ama keyifli bir tat bırakıyor damakta sadece finali biraz fazla gözümüze sokulmuş bakın dostunuzun kıymetini bilin bak bi gün ölür siz ve bencilliğiniz yanınıza kar kalır tarzı bi final olmuş:) Yalnız insan ilişkilerini çok güzel işlemiş hakkını vermek gerek izleyin