bloğumu toparlarken ben: )

omerta başlıklı yazımı düzelttim gerçi tekrar okuduğumda yine düzeltecek cümleler bulurum bu yazma işini neden aceleye getirdiğimi de bilmiyorum doğrusu neyse konu bu değil bugün kan aldırmak için eski 1.nolu sağlık ocağı şimdiki aile hekimliğine gittim dönüşte çocukluğumun en keyifli zamanlarını geçirdiğim mahalleye doğru baktım bu aralar çocukluğumu çok düşünür oldum, içimde buruk bi mutluluk kalıyor düşününce sanki neden hiç mutlu olmamamışım gibi geliyor anlamıyorum oysaki ne çok keyif alırdım o zamanlar oyunlardan. iki hafta kadar önce sabah yokuş aşağı koşturarak yürürken yine ben yolda oynayan çocuklardan çocukluğumu çıkarmaya çalışırken bulduydum kendimi ne çok mekana bölünmüş çocukluğum yerleşik hayata geçmemeyi bundan istiyor olabilirim keyif alıyorum mekanlara alışmamaktan sanki monotonlaşıyormuşum gibi gelmiyor belki bununla kandırıyorum bu ara kendimi yada avutuyorum. Neyse böyleyken böyle cami avlusunda ve o soğukta burunları kıpkırmızı üstü başı çamur olmuş bi grup çocuğun arasına dalıp bi süre top oynadım sonra babama çuvala odun doldururken yardım ettim ellerim ceplerimdeyken ve yürürken yaptım hem de hepsini... Bişeylere hasret kalmayı özlemeyi arar olmuşum bunu farkettim işin özü.