sensiz dünya malı neyleyim

şimdilerde dostum dediğim eski arkadaşım geçen haftalardan birinde bana bir cümle söyledi ve o gece dağıldım çözüldüm işte. Hemcinsim olduğu için rahattım evet ve tek cümle bile yeterdi anlaşmamıza oturduk denize nazır soğukta iki polar omuzlarımızda -ben zaman zaman üşüyen her yerimde kullandım elbet- demlendik o anlattı ağladı ben anlattım sustum tebessüm ettim acı acı... Sarıldım o ağladı ben hayran kaldım cümlelerine aşkına, dedim bu dur! ne güzel insansın sen belki ondan çok ben konuşmuş bile olabilirim bi sürü cümle çıktı dilimden boşuna üzülüyorsun dedim zira doğru da çıktı:) Gecenin lafı ondan geldi elbet; benim seni sevmek için sana ihtiyacım yok sensiz de sevebilirim seni bu cümle oturduğum yere çakılı bıraktı beni... Bende ona şunu dedim dünyanın en aptal adamıdır sanırım seni bırakırsa böyle seven bulmak imkansızken hele hele artık