Eylül 19, 2011

final

Biz hepimiz, sürekli değerli şeylerimizi kaybediyoruz. Önemli fırsatları, olasılıkları, bir daha yerini asla dolduramayacağımız duyguları.Hayatta olmanın anlamını da bu işte. Fakat kafamızın içinde -ben kafamızın içinde olduğunu sanıyorum- öyle şeyleri bellek haline getirebilmemiz için küçük bir oda var. Herhalde, kütüphanenin depo kısmı gibi. Dahası, bizler kendi yüreğimizin de ne durumda olduğunu doğru şekilde takip edebilmek için, sürekli arama kartları yapmak zorundayız. O odayı temizlememiz, havalandırmamız, çiçeklerine su vermemiz gerekiyor. Başka bir değişle sen sonsuza kadar kendi kütüphanende yaşayacaksın.