Aralık 20, 2010

omerta

     Yerimlerime eklenmiş bir adres beni birden afallattı... Yıl 96-97 falan olmalı, babamın kitaplığında bulduğum o meşhur kitapla büyülenmiştim o ürkütücü dünyaya ama online oyun sitesi imiş benim pcdeki omerta yani mafyanın suskunluk yasası kelime manası ile.
       Bir silahsızlanma-genel bireysel değil- yanlısı olarak  ne kadar karşı olsam da benim bile vurulduğum iki kere okuduğum baba kitabı ve sonrasında serinin ilk iki filmi...  Üçüncü filmi beğenmedim tamam andie garciayı sevmememin de etkisi olabilir  bu  yorumumda ama kötüydü yine de napiim... Mesajınız var'da hanks  filmden baba cümleler söyleyip sonrasında erkeklerin hayatında bu filmin öneminden dem vuruyordu, bende o vakitler kitabı satır satır hatırladığım için ayrı bi sevmiştim bu filmi de... 
       Romanda beni en çok etkileyen aile bağları ve sanırım o sadakat duygularıydı ve birde kudret herkesi etkiler tabiki beni de:) ve tabiki al pacino nun o toy karizma halleri pısırık -onların değimiyle  öyle aslında gayet insan-  mike iken birden içindeki babanın -şartlar oluşunca- dışarı çıkması  ile hain ve pasif abisi fredo yu öldürtecek kadar acımasızlaşmasına kadar varması olayların. Dramatik olay örgüsü ve çarpıcı sahnelerle süslenmiş ilk film.  Alt tarafta motorlu bir numara haliyle zihnime kazınmış bir marlon brando ve sonrasında o kendini salmış brandoyu bütünleştiremiyorum doğrusu böyle güzel insanların kendini salma lüksü yok bence marilyn gibi dean gibi genç ölselerdi dedirtiyorlar çirkin yaşlananlar bana... Aslında film kitabın belki üçte birini bile kapsamıyordu ondan tam kesmemiştir beni yada hep kitaplar çok beğenilir filmler az ,aslında kitabın tamamını yansıtmasını da beklemek saçma çünkü koca bir film çıkmış nasıl tamamını anlatsın ama ruhu iyi yakalamışlar o ayrı . Yönetmen Coppala olunca şaşırtıcı bi durum yok:)  Filmleri bir bütün gibi ele aldım   zaten izlemeyen yoktur diye düşünmekteyim aslında fazla söze hacet de yok ama yazmak istedim bana kalsa daha çok uzar bu yazı. Bir konuya daha değineceğim filmde ve her oynadığı rolde harikalar yaratan robert de niro, bence filmde en takdir edilmesi gereken odur... Genç vito corleonenin nasıl baba olduğunu ilk cinayetini o kusursuz oyunculuğuyla bence al pacinoyu bile geçmiştir. Mario puzo kitabın arkasında zevk düşkünü bi şişko olarak da gözükse cidden kitap filmi en az üçe katlardı başarı olarak tabiki.