Ekim 20, 2010

yol şarkılarım vol:6

Hatırlıyor musun kim olduğunu
Hala hissedebiliyor musun
Ne zamandır farkında mısın yokluğunun
Arasan bulur musun kaybolduğun yerleri
Gündüzün geçtiğini farketmedin bile
Anılar sinemasından bir bilet almışsın bu gece
Ömrün küsmek ve pişmanlıkla geçip gidiyor
Bak hala aynı soruyu soruyorsun kendine
Bazen kendi gölgene basar sendelersin ıssız sokaklarda
Bir karayel eser üşütür yalnızlığını yüzüne vurur
Çıkar gelir pişmanlıklar en zayıf anında
Boğazında yıllanır bir düğüm
Umrunda mı zamanın senin küskünlüğün
İçin öyle sıkılır kimse bilmez neyin var sen bile
Olup bitenleri seyredersin öylece
Yalnızsındır kalabalıklar içinde kim daha iyi bilir ki
Bir ses vardır çözer herşeyi yasaktır duyamazsın
Bazen kendi gölgene basar sendelersin ıssız sokaklarda
Bir karayel eser üşütür yalnızlığını yüzüne vurur
Çıkar gelir pişmanlıklar en zayıf anında
Boğazında yıllanır bir düğün
Bazen
Gündüzün geçtiğini farketmedin bile
Anılar sinemasından bir bilet almışsın bu gece
Ömrün küsmek ve pişmanlıkla geçip gidiyor
Hala aynı soruyu soruyorsun kendine
Bazen kendi gölgene basar sendelersin ıssız sokaklarda
Bir karayel eser üşütür yalnızlığını yüzüne vurur
Çıkar gelir pişmanlıklar en zayıf anında
Bazen

bu adama fazla bayılamasam da çook severim bu şarkısını ve bir kaç tane daha var elbet...
bazen yolda yürürken aklıma gelir uyku sersemi gibi ortalığı izlerken bu şarkı takılır durup dururken dilime

başlığı bazen diye atacaktım yine şarkı takıldı dilime yazmak gerek dedim. asıl konunun nevle hiç alakası yoktu neyse sadede geleyim uzun cümlelerden sıkılan insanlar okuyabilir:) bazen yani bugünkü gibi bir günde gereksiz yere -aslında o an bana çook gerekli geliyor tabi- kendimi fazlasıyla geriyor ve şuan olduğu gibi boyun ağrılarımı tavan yaptırıp vücüdumun absürd yerlerinde- kaşımın içi mesela- kocaman kocaman sivilceler çıkartabiliyorum. vesveseyi sevmiyorum desem de bende de mevcut, dizginlenebilir derecede yada ben öğrendim hükmetmeyi yada sadece öyle sanıyorum:) işte böyle zamanlarda sevgili okur- bu da rus klasiklerinin en sevdiğim yazış tarzıdır bayılıyorum hepsine o çağda yaşamayı çok isterdim- ben sanki dünyayı silip atıyorum herşey bitiyor benim içi komplo teorilerim zirveye çıkıyor hayatım altüst oluyor falan filan abartmayı seviyorum aslında kestirip atıp bir başka sayfaya geçme isteğimi bu bedeki sadece henüz bunda hem fikir olamadık ben şahsen bizzat ve kendim:) işin şakası bir yana epey zorlamışım bünyeyi herşey çözülüyor daha sabah olmadan yahu boşuna yormuşum kendimi