şuan keskin birşeyler hissetmek isterdim sanırım ısırılmadan vampir oldum komik evet ama sofradan doyum almadan kalkıyorum uzun yıllardır insansı çoğu duyguyu yüzeysel yaşıyorum, sorun bir veya birkaç şey de değil olayları bir bütün olarak ele aldığımda donmuş hissediyorum kendimi bu benim savunma mekanizmam evet zarar görmeyeyim derken tümden kitlenmişim... kaana olan sevgimi bile taşkın bir şekilde yaşayamıyorum en gerçeği o ama yine de seyirciyim sanki hayatımı bana benzeyen biri oynuyor ben de gözlerinden içeri bakıyorum sanki john malkovich olmaktaki kendi beyninin içine giren malkovichim ama öyle heryerde irem yok ve iremce konuşulmuyor, çünkü hiçbir zaman ben merkeze koymadım kendimi kendi hayatımda konulmak ta istemedim ama yapmalıymışım sanırım... epey olmuş bu hale geleli ben çünkü miladını hatırlamıyorum ben ki hafızasıyla övünen irem, ben ki dikkatiyle böbürlenen irem, herkese alaylı bir üsttenlikle yaklaşır ve zekamla övünürdüm doğrucu davuttum ya hep çok bilirdim şimdi bağıra bağıra ağlamak istiyorum ama yaş yok sadece kupkuru bir hissislik kalbimde
