Dün akşamdan bu yana kendimi hafiflemiş hissediyorum tamam sonsuz bir saadet duygusu değil elbet ama gözlerim açıldı biliyorum artık. Yıllardır ensemde hissettiğim gözlerin, ara ara yanımda hissettiğim yoğunluğun şimdi sanki her an benimle; sabah uyandığımda gülümsüyorum aklıma düştüğün her an yüzümü afallamış bir ifade sarıp sarmalıyor kendi kendime diyorum ki artık ölsemde gam yemem! Sanki kalbimdeki ağır yükü bölüşmüşüm de artık tartabiliyorum çünkü varsın ve ben bunu biliyorum dünya üstünde nefes aldığını bilmek kadar güzel bir duygu yok şimdilerde benim için...